In mijn praktijk merk ik regelmatig dat mensen zichzelf thuis en op werk als verschillende personen zien. Natuurlijk, we hebben een andere rol en zetten regelmatig een andere pet op. Soms komt de ene kant van ons meer naar voren, soms de andere. Maar we zíjn één en dezelfde persoon. De persoon die ’s ochtends uit bed stapt, is dezelfde persoon die een paar uur later een belangrijk gesprek heeft met een klant en ook dezelfde persoon die aan het eind van de dag de kinderen met een kus op bed legt.
We zijn één geheel. En alles wat we meemaken heeft invloed op ons, zonder onderscheid tussen privé of werk. De zorg voor een zieke partner neem je mee naar de werkvloer. De manager die te veel van je vraagt, zorgt voor spanning thuis.
Vorige week zei een coachee het nog tegen mij: ‘Ik vind het lastig te accepteren dat wat er thuis speelt, blijkbaar doorwerkt op mijn werk.’ Dat is ook niet altijd makkelijk om te ontdekken. Maar inzien dát het zo is, maakt de weg vrij om er op een constructieve manier mee om te gaan. Want te veel stress in een lichaam is voor niemand goed.
