Waar de helft van de trajecten van ‘NL Leert Door’ voor ontwikkeladvies er alweer op zit, is de rest nog in volle gang. Na het gesprek van vanmorgen bleef ik even uit het raam staren. Het is toch frappant: de ontwikkelvragen van deze deelnemers zijn zo verschillend, hun leeftijd, geslacht en achtergrond ook. En toch is bij iedereen eenzelfde thema terug te zien.
Het is de neiging om de focus volledig op het gewenste eindresultaat te hebben. Alle stappen daarnaartoe lijken niet zichtbaar te zijn. Dit geeft een gevoel van falen; het resultaat is nooit voldoende, ‘er gebeurt niets’.
Samen starten we een andere manier van kijken: niet naar die hele trap in één keer, maar naar de afzonderlijke kleine treden. Hoe die tree er precies uitziet, maakt niet uit. Wat wel belangrijk is, is dat je de tree ziet, erkent en het liefst ook bejubelt. Dán ontstaat er een gevoel van vooruitgang en ontwikkeling. Een gevoel van zelfvertrouwen en trots. En dat is toch een stuk lekkerder leven en werken.
